خشونت زاییده سیستم مالکیت خصوصی در جامعه است. زیرا این سیستم مسله اش مالکیت خصوصی است و تمام این وضعیت نشانگر رواج فرهنگ و سنت مردسالاری و تعلق زن و کودک به مردم و مرد ولی نعمت و حاکم مطلق بر زندگی و زن و فرزندانش است. بنا براین خشونت در جامعه تابعی است از ضدبشری بودن فرهنگ موجود و دستگاه حاکمه و نیز نابرابربودن وشکل گرفتن حاکمیت. خشونت ابزاری است برای کنترل، تحکم کردن بر دیگری و جلوگیری از ابراز نظر مخالف، بکار گرفته میشود. جامعه سرمایه داری چون براستثمار و نابرابری پایه ریزی شده در نتیجه خشونت جزی لاتجزای آن است. درجامعه سرمایه داری اساسا رسمیت دادن به خشونت و اشاعه فرهنگ خشونت از طرف حاکمان است تا جامعه را مریض کنند و افراد جامعه را به خشونت عادت دهند. بهمین دلیل است که اکثر حاکمان امروز دنیا خود با خشونت سرکار آمده اند و یا با خشونت حاکمیت خودرا نگهداشته اند. زیرا کسی که مورد تعدی و خشونت قرار میگیرد، یاد میگیرد که برای زندگی خود به دیگران تجاوز و تعدی کند . جامعه فاسد سرمایه داری که خود با خشونت و تهدید به حیاتش ادامه میدهد تلاش میکند خشونت را بعنوان پایه فرهنگ جامعه، در جامعه نهادیه میکند. این سنت و فرهنگ اساسا حرمت و عزت نفس را در آدمها کم ارزش میکند و همین راهی میشود برای اداره خانواده، اداره جامعه و نیز جزیی از تربیت اجتماعی در جامعه شده و میشود.
تاریخچه ۲۵ نوامبر
چرا ۲۵ نوامبر برابر است با روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان در جامعه است. بد نیست به همین مناسبت نگاهی کوتا و موجز به تاریخ بوجود آمدن ۲۵ نوامبر را مروری کنیم. تاریخچه این روز بر میگردد به ۶۲ سال پیش که در ۲۵ نوامبر سال ۱۹۶۱ در جمهوری دومینیکن در زمان حاکمیت فاشیستی بنام رافائل توریجلو ، سه خواهر مبارز (بنام خواهران میرابل “مینرا، ماریا و ترزا” در شهر سالسیدو در دومینیکن که برای سرنگونی رژیم فاشیستی رافائل مبارزه میکردند دستگیر و بعد از ماهها شکنجه اعدام شدند.
بهمین خاطر در سال ۱۹۸۱ جمعی از کشور های آمریکای لاتین و کارائب روز اعدام خواهران میرابل را به روز مبارزه علیه خشونت بر زنان برسمیت شناختند. در سال ۱۹۹۹ سازمان ملل رسما روز ۲۵ نوامبر (روز اعدام خواهران میرابل) را بنام روز جهانی مبارزه علیه خشونت بر زنان را اعلام کرد. اکنون از سال ۱۹۹۹ هر ساله مراسمی بعنوان روزمبارزه علیه خشونت بر زنان در سراسر جهان برگزار میشود که در سال ۲۰۰۰ این روز بنام روز صلح و امنیت در جامعه نام کذاری شده است.
همه واقف و آگاهیم که اکثریت خشونتها علیه زنان از جانب نزدیکان اوست(همسر، والدین، دوست پسر یا برادر و مردان طایفه است) خشونت در خانواده یکی از غیر انسانی ترین و موذی ترین روش تربیتی است که ریشه در جهل خرافه و برسمیت نشناختن حقوق انسانی فرد است همچنین خشونت پایه اداری و اقتصادی فرهنگی جامعه فاسد سرمایه داریست. این سنت و روش غیر انسانی که فرهنگ مردسالار نامدارد سنتی ضد بشری و قرون وسطی است که حکومتهای سرمایه داری، دیکتاتور، مذهبی آنرا پاس میدارند ، برای اینکه حرمت انسانهارا لکه دار کنند. جمهوری اسلامی در ایران در پناه فرهنگ مرد سالار، خرافات مذهبی، سنت عقب افتاده و قرون وسطی و نیز مزدوران مسلح خود آپارتاید جنسیتی را قانونی کرده و نیمه جامعه انسانی در ایران را به انسانهای درجه دوم تبدیل کرده است. چرا؟ بدلیل اینکه در فضای سیاسی و اجتماعی جامعه سرمایه داری، دنیایی که برابری انسان زیر سوال است، اندیشیدن به آزادی انسانها جرم میشود. در این میان زنان بیشترین قربانیان این وضعیت هستند. بنابراین در دولتهای سرمایه داری، دیکتاتور و مذهبی خشونت علیه زنان جزو هویت آنهاست. در جوامع سرمایه داری خشونتهای خانگی و نیز خشونت در محل کار ، خانه و نیز در کل جامعه به نرمی معمولی تبدیل شده است زیرا طبق قانون جامعه سرمایه داری باید اختلاف در بازارکار و همچنین اختلاف جنسیت وجود داشته باشد تا جامعه را بتوان کنترل کرد. این تز غیر انسانی در قونین محل کار، زندگی و نرمهای اجتماعی و اداری خودرا نشان میدهد. خشونت را میتوان در نوعهای مختلف دید، مثلا حق حضانت کودکان، مسله دستمزد برابر در مقابل کار برابر (که همیشه زنان کمترین دستمزد را دارند) اختلاف در موقعیت اجتماعی و اداری مثلا مسله طلاق در کشورها و جوامع مذهبی، خشونتهای خانگی مضاف بر اینهاست و در همین رابطه میتوان به خشونتهای ناموسی و آزار های روانی که ، در توهین و تحقیر زنان و دختران جوان در خانواده خودرا نشان میدهند.
خشونت علیه زنان در هر لباسی بازمانده از دوران بربریت بشر است و باید خاتمه یابد. خاتمه دادن به خشونت علیه زنان و دختران امر مبارزه کارگران سوسیالیست، زنان و مردان آزادیخواه و برابری طلب در جامعه باید باشد . باید در سالروز ۲۵ نوامبر روز جهانی مبارزه علیه خشونت بر زنان در جامعه به حرکتی گسترده و جهانی تبدیل شود.
