21
در آغاز سال های دهه ۱۹۷۰، انتقاد اجتماعی و سیاسی آمیخته با تندی و ریشخند بر فضای داستان های پلیسی- جنایی فرانسه حاکم شد. در بطن زمان شورش رشد می یافت ولی امید نمی آفرید. نویسندگان جوانی که به نوشتن این نوع داستان ها پرداختند، «چپ های» پیشین و چنان که گفته می شد فرهیختگانی عصبی بودند که با آگاتا کریستی فاصله زیاد داشتند. در سال های شروع دهه ۱۹۷۰، «کتاب های سیاه» انتشارات گالیمار روزهای آرامی را می گذراند. اغلب این کتاب ها توسط نویسندگان انگلیسی زبان نوشته می شد. زبان عامیانه، و اگر بتوان گفت ، خشونتی غلیظ ویژگی این آثار بود. با این حال، در همین آرامش (…)
