علی صیاد شیرازی در سال ۱۳۲۳ در شهرستان درگز به دنیا آمد. اجداد او از عشایر فارس و کرمان بودند.. نام پدرش زیاد و درجه دار ژاندارمری بود. تحصیلات ابتدایی را در گرگان به اتمام رساند. صیاد شیرازی برای ادامه تحصیل و گرفتن دیپلم به تهران آمد و از دبیرستان امیرکبیر در تهران دیپلم گرفت.
علی صیاد شیرازی در سال ۱۳۴۳ وارد دانشکده افسری شد. در سال ۱۳۴۶ با درجه ستوان دومی در رسته توپخانه از آن دانشکده فارغ‌التحصیل شد. او سپس به لشکر ۲ تبریز رفت. در سال ۱۳۴۸ مأموریت استقرار در مرزهای غرب کشور درقصرشیرین به لشکر ۲ تبریز داده شد. او به عنوان افسر دیدبان توپخانه و معاون آتشبار، حدود یک سال در این لشگر بود. لشکر تبریز در سال ۱۳۴۹ منحل شد و صیاد شیرازی به توپخانه لشکری لشکر ۸۱ زرهی کرمانشاه انتقال یافت و در آن‌جا فرمانده آتشبار شد. او پس از آن برای گذراندن دوره آموزش زبان انگلیسی به تهران رفت. سپس با پذیرفته شدن در کنکور اعزام به خارج در سال ۱۳۵۱ برای طی یک دوره تخصصی توپخانه تحت عنوان دوره‌ی هواسنجی بالستیک توپخانه به امریکا رفت.
صیاد شیرازی به گفته خودش دوره ی رنجری و چتر بازی را نیز گذرانده است. او پس از گذراندن دوره‌ی تخصصی توپخانه در آمریکا به دستور اویسی فرمانده نیروی زمینی ارتش شاهنشاهی به عنوان مربی توپخانه به اصفهان منتقل شد
صیاد شیرازی در سال ۱۳۵۲ در اصفهان با یوسف کلاهدوز و حسن اقارب پرست آشنا شد و با محافل مذهبی در ارتباط قرار گرفت. فعالیت‌های او شرکت در محافل مذهبی مرتبط با روحانیون شیعه از جمله روح‌الله خمینی بود و در این جلسات به مطالعه‌ی متون مذهبی می‌پرداخت. صیاد شیرازی در روز ۱۹ بهمن ۱۳۵۷ به علت حمایت از خمینی بنیانگذار جمهوری اسلامی بازداشت انفرادی شد و روز ۲۲ بهمن و سرنگونی حکومت پادشاهی ایران از بازداشت خارج شد. صیاد شیرازی پس از وقایع بهمن ۵۷ با درجه سروانی وارد ارتش جمهوری اسلامی شد. او برای استقرار حاکمیت جمهوری اسلامی و قبولاندن آن به پرسنل ارتش بسیار فعال بود.
صیاد شیرازی همچین در سال۱۳۵۸ از سوی خمینی به‌عنوان فرمانده عملیات مخصوص سرکوب کردستان منصوب شد و در سرکوب مردم این منطقه به دلیل عدم التزام به جمهوری اسلامی نقش بسیار فعالی ایفا کرد. وی مسئولیت به توپ بستن بسیاری از روستاها و شهرهای کردستان در سالهای ۵۸ و ۵۹ را برعهده داشت. خمینی اغلب دستورات خود در مورد کردستان را مستقیم خطاب به وی صادر می‌کرد.
صیادشیرازی که وفاداری خود را به نظام جمهوری اسلامی در سرکوب مردم کردستان اثبات کرده بود، در مهر سال۱۳۶۰ توسط خمینی به فرماندهی نیروی زمینی ارتش منصوب شد. وی در این مقام به تصفیه‌ی گسترده‌ی نیروی زمینی از پرسنل مخالف جمهوری اسلامی و سیاست‌های جنگ طلبانه آن، مبادرت کرد و بسیاری از آنان را دستگیر و اعدام و یا تصفیه و اخراج نمود. سپس افسران سرسپرده به جمهوری اسلامی در پست‌های کلیدی قرار گرفتند تا از بروز هرگونه اعتراض و نارضایتی در صفوف ارتش تحت امر ولی‌فقیه جلوگیری شود.
همچنین صیادشیرازی چند ساعت پس از شروع عملیات فروغ جاویدان که مجاهدین خلق در آن عملیات قصد سرنگونی جمهوری اسلامی داشتند، در نیمه‌شب سوم مرداد۱۳۶۷ به‌دستور مستقیم خمینی به کرمانشاه اعزام شد و با اولین هلیکوپترهای هوانیروز به منطقه عملیاتی رفت و با سرکوب این گروه شورشی مانع سرنگونی جمهوری اسلامی شد، صیاد شیرازی پس از سرکوب فروغ جاویدان در آبان سال ۷۱ در رأس یک هیأت از فرماندهان سپاه و ارتش عازم کردستان شد تا راه‌های مقابله با گروه‌های شورشی در کردستان را نیز مورد ارزیابی قرار دهد.
او ابتدا به عنوان معاونت بازرسی ستاد کل نیروهای مسلح منصوب شد. صیاد شیرازی در شهریورماه ۱۳۷۲ از سوی خامنه‌ای رهبر جمهوری اسلامی به عنوان جانشین رئیس ستاد فرماندهی کل نیروهای مسلح منصوب شد و تا روز مرگش، در همین سمت باقی ماند. وی پنج روز قبل از مرگش نیز به درجه سرلشکری ارتقا یافت! سرانجام صیاد شیرازی در ساعات اولیه‌ی صبح روز شنبه ۲۱ فروردین ۱۳۷۸ توسط تیم‌های عملیاتی مجاهدین خلق در خیابان دیباچی اقدسیه تهران هدف گلوله قرار گرفت و کشته شد!
با نگاه به زندگی صیاد شیرازی می‌شود دید که وی نه قهرمان ملی مردم ایران بلکه قهرمان حکومت جمهوری اسلامی بوده است که در جهت حفظ و احیای آن تمام تلاش خود را کرده است! در حالی قهرمانان ملی مانند نادر جهان‌بانی بودند که با نه گفتن به وقایع بهمن ۵۷ و جمهوری اسلامی جان خود را در راه آزادی ایران دادند! از همین رو باید تلاش کرد تا دیوار پروپاگاندا ناسیونالیسم رومانتیک جمهوری اسلامی شکسته شود که خائنین را به عنوان قهرمان ملی به ما غالب نکنند!
✍ووکاشین پاکروان
