ایوب دباغیان
۵ فروردین ۱۴۰۴
حمید نوری، یکی از متهمان اصلی در پرونده‌ی جنایات گسترده علیه بشریت در ایران، اخیراً با حضور در قطعه متروکه جانباختگان دهه ۶۰ که محل دفن برخی از اعدام‌شدگان این دوران است، اقدام به ضبط ویدئویی تحریک‌آمیز و توهین‌آمیز کرده است. در این ویدئو، او با لحنی تهدیدآمیز و نفرت‌پراکن، قربانیان آن اعدام‌های فراقضائی را به «تروریست» و «جنایتکار» متهم می‌کند و با افتخار از حضور خود در ایران سخن می‌گوید، گویی نه یک متهم به جنایت، بلکه یک «قهرمان» بازگشته از نبردی بزرگ است.
♦️ از محکومیت در سوئد تا بازگشت به ایران: مسیر جنایتکارانه
حمید نوری که در سوئد به جرم مشارکت در جنایت علیه بشریت در تابستان ۱۳۶۷ محاکمه و به حبس ابد محکوم شده بود، پس از توافق جنجالی مبادله‌ی زندانیان بین ایران و سوئد، به تهران بازگشت. این مبادله که در راستای فشارهای دیپلماتیک و اقتصادی انجام شد، نه تنها موجب بازگشت نوری به ایران شد، بلکه نشانگر عمق بی‌عدالتی در ساختار قضائی جمهوری اسلامی ایران بود. حضور نوری در ایران و توانایی او در رفت و آمد آزادانه، حتی به مناطقی که یادآور خاطرات تلخ و دردناک هزاران خانواده‌ی داغدار است، به وضوح نشان می‌دهد که چگونه دستگاه قضائی جمهوری اسلامی نه تنها مجرمان جنگی را مورد محاکمه قرار نمی‌دهد، بلکه همچنان به ترفندهای قدیمی خود برای تغییر تاریخ و انکار جنایاتشان ادامه می‌دهد.
♦️ توهین به قربانیان دهه ۶۰: جنایتی دیگر در قالب تهدید و تحریف
حمید نوری، یکی از متهمین اصلی مشارکت در اعدام‌های گسترده زندانیان سیاسی در تابستان ۱۳۶۷، نه تنها از گذشته خود ابراز ندامت نکرده، بلکه با وقاحت تمام، مجدداً قربانیان آن جنایات را هدف تهدید و توهین قرار داده است. در ویدئوی اخیر او که در قطعه متروکه جانباختگان دهه ۶۰ ضبط شده، قربانیان اعدام‌های دهه ۶۰، که بسیاری از آنان زندانیان سیاسی بی‌دفاع بودند، به «تروریست» و «جنایتکار» متهم می‌شوند. این اظهارات نه تنها تحریف تاریخ است، بلکه توهینی آشکار به خانواده‌های قربانیان و به‌ویژه کسانی است که در برابر رژیم جمهوری اسلامی ایستادند و جان خود را فدای آرمان‌های آزادی‌خواهانه و دموکراتیک کردند.
نوری در این ویدئو خود را به‌عنوان یک قهرمان انقلاب اسلامی معرفی کرده و دفاع از جمهوری اسلامی را به‌عنوان دستاویزی برای توجیه جنایات خود می‌سازد. این در حالی است که جنایات او و همکارانش، از جمله اسدالله لاجوردی، حسینعلی نیری و محمد مقیسه، فراتر از هر توجیه سیاسی هستند. بدون شک هیچ سیستمی، به‌ویژه حکومت غاصب جمهوری اسلامی، نمی‌تواند کشتار هزاران انسان بی‌گناه را توجیه کند. حضور نوری در محل دفن اعدام‌شدگان دهه ۶۰ و اظهارات بی‌پایه‌اش تنها بخشی از یک تلاش گسترده برای بازنویسی تاریخ و تحریف آن است که هدف آن تطهیر جنایات انجام‌شده است.
در همین راستا، باید به اظهارات اخیر سعید قاسمی، یکی از چهره‌های برجسته جناح‌های حاکم، اشاره کرد که در سخنرانی عمومی اخیر خود، مهسا امینی و جنبش‌های سیاسی و مردمی مانند کومله را به شدت مورد توهین قرار داد. قاسمی با نادیده گرفتن جنایات رژیم جمهوری اسلامی و تشویق به تکرار همان سیاست‌ها، اقداماتی مشابه آنچه که نوری در ویدئوهای خود انجام داده، ترویج می‌کند. این افراد نه تنها از نهادهای حکومتی حمایت می‌کنند، بلکه با ادعاهایی بی‌اساس و مغرضانه، به توهین و تهدید مخالفان پرداخته و همچنان بر سیاست‌های سرکوب و انکار واقعیت‌های تاریخی تأکید دارند.
در نهایت، این رویکردها، که به‌ویژه در رسانه‌ها و مکان‌های عمومی بازتاب می‌یابند، تنها نشان‌دهنده عمق بی‌عدالتی در نظام قضایی جمهوری اسلامی هستند و تلاش‌های مداوم برای بازنویسی تاریخ به نفع جنایتکاران را برجسته می‌کنند. اما تاریخ فراموش نخواهد کرد و نام حمید نوری، سعید قاسمی و دیگر چهره‌های مشابه در کنار نام‌هایی چون اسدالله لاجوردی و حسینعلی نیری، به‌عنوان مجریان جنایات بزرگ علیه انسانیت، در حافظه جمعی ملت ایران باقی خواهد ماند.
️ ♦️ حضور نوری در مکان‌های تاریخی و سیاسی: توهین به حافظه تاریخی ایران
حضور آزادانه‌ی حمید نوری در مکان‌هایی که یادآور تاریخ تلخ ایران است، به‌ویژه در قطعه متروکه جانباختگان دهه ۶۰، از منظر اجتماعی و سیاسی یک توهین بزرگ به حافظه تاریخی مردم ایران محسوب می‌شود. این اقدام او نه تنها دهن‌کجی به تلاش‌های حقوق بشری جامعه‌ی ایرانی، بلکه تلاشی آشکار برای بازنویسی تاریخ و تحریف واقعیت‌هایی است که در آن دوران رخ داده است. جمهوری اسلامی، به‌ویژه در چهل سال گذشته، همواره سعی کرده است تا به‌واسطه‌ی برخوردهای سیاسی و قضائی، کسانی که در جریان سرکوب‌های سیاسی و جنایات علیه بشریت مسئول بوده‌اند، نه تنها از محاکمه رهایی یابند، بلکه همچنان به‌عنوان قهرمانانی مبارز معرفی شوند.
♦️ بازنویسی تاریخ: بی‌عدالتی در دستگاه قضائی جمهوری اسلامی
انتشار و پخش ویدئوهایی از سوی حمید نوری، فردی که به جرم جنایت علیه بشریت محکوم شده، در واقع تاییدی بر بی‌عدالتی عمیق و ساختاری است که در دستگاه قضائی جمهوری اسلامی ایران حاکم است. نظام قضائی این کشور به‌طور مداوم در تلاش است تا تاریخ جنایات خود را پاکسازی کرده و چهره‌های جنایتکار رژیم را به‌عنوان شخصیت‌هایی محترم و محبوب معرفی کند.
♦️ تاریخ فراموش نخواهد کرد
تاریخ هرگز جنایات بزرگ مرتکب‌شده علیه انسانیت را فراموش نخواهد کرد. نام حمید نوری، در کنار چهره‌هایی چون اسدالله لاجوردی، حسینعلی نیری، محمد مقیسه و دیگر مسئولان اعدام‌های گسترده‌ی زندانیان سیاسی، در حافظه‌ی جمعی ملت ایران به‌عنوان نمادهای جنایات بزرگ علیه بشریت ثبت شده است. آنچه که این جنایتکاران در تابستان ۱۳۶۷ انجام دادند، نه تنها یک نسل کشی آشکار بود، بلکه آسیب‌های عمیق روانی و اجتماعی را نیز به جامعه ایرانی وارد ساخت.
افکار عمومی ایرانیان، چه در داخل و چه در خارج از کشور، هرگز نمی‌تواند چنین جنایاتی را نادیده بگیرد. تلاش‌های حقوق بشری و جستجوی عدالت برای قربانیان اعدام‌های دهه‌ی ۶۰ ادامه دارد و تنها با بررسی دقیق این وقایع، می‌توان به حقیقت و عدالت دست یافت.
