قریب سه ماه است که گفتگوهای پشت پرده میان نمایندگان کردها ” دوم پارتی” ، دولت ترکیه و رهبر زندانی ( په که که ) عبدالله اوجلان در جریان است. این گفتگوها که با دیدار هیئت نمایندگان ” ده م پارتی” با اوجلان در زندان امرالی پیش برده می شد، سرانجام در تاریخ ٢٠٢٥/٠٢/٢٧ با یک پیام اوجلان خطاب به نیرو و رهبری ” په که که” به طور آشکار از آنها خواسته که با گرفتن یک کنگره به خلع سلاح و انحلال ” په که که” رای دهند منجر شد.( آقای اوجلان عقیده اش بر این است زمانی که آنها دست به اسلحه بردند تمام درها بر روی مبارزه سیاسی بسته بود، ولی اکنون ترکیه آن پتانسیل را دارا است که بتواند مسئله “ کردها” را به شیوه ای سیاسی و دمکراتیک حل و فصل کند. و ……..اما آنچه در این پیام رهبر زندانی به آن اشاره نشده این است که خلع سلاح ” په که که” و انحلال آن در مقابل کدام اقدام سیاسی و امتیازات دولت ترکیه به ملت کرد باید انجام گیرد و و و.
همچنین مسئله سرنوشت رهبران و هزاران کادر و پیشمرگه “په که که” هننوز ناروشن و مبهم است. مسئله ای که باید به آن توجه خاص نمود این است که تا کنون دولت ترکیه نه تنها کوچکترین قدم و اقدامی در راستای حسن نیت این پروسه ” آشتی” بر نداشته بلکه همین یک دو هفته گذشته شهردارهای کرد را از منصب خود دور کرده و به جای آنها کسان وابسته به حزب “عدالت و توسعه” را به نام ” قیوم” گذاشته است و فشارهای نظامی و بمباران و توپ باران مناطق ” په که که” و حتی ” هه سه ده” در سوریه را گسترش و درخواست خلع سلاح آنها کرده است.
مسئله دیگر این است این پتانسیل دولت ترکیه که رهبر زندانی به آن اشاره میکند کدام است که در این مقطع خاص تاریخی میتواند مسئله حقوقی و فرهنگی ” کردها” را به شیوه ای سیاسی و دمکراتیک حل و فصل کند.؟
در این رابطه رهبری نظامی و سیاسی “په که که” بلاخره موضعگیری خود را بیان کرده و (آتش بس) یک جانبه را به شرطی که از جانب ترکیه مورد حمله قرار نگیرند اعلام نموده و همچنین اظهار داشته اند که در مورد بستن کنگره و خلع سلاح موضع آنها این است که اوجلان باید آزاد گردد و خود ایشان در امنیت کامل و فضای آزاد روند انتقالی سیاسی و قانونی پروسه آشتی و «دمکراسی»را پیش ببرد و رهبری و اعضای ” په که که ” را هم قانع و مقنع کند که اسلحه هایشان را زمین بگذارند. این ایده و گفته سران (په که که) بنظرم معقول به نظر میرسد، ولی آیا دولت فاشی و شووینیزم ترکیه در ماهیت و برنامه اش هست که اوجلان را آزاد و در فضای آرام و سیاسی به بررسی احقاق و حقوق ” کردها” بپردازد و به آن رسمیت دهد؟ من شخصا انتظار چنین ماهیت و پرنسیبی را به طور عام با توجه به عملکرد و سیاست دولت های متلون ترکیه در ادوار مختلف و به خاص عملکرد و سیاست وحشیانه و فاشی ماآبانه و شووینیستی حزب (عدالت و توسعه) به رهبری اردوغان را نمی بینم و در حقیقت امر پیاده کردن دمکراسی واقعی و دادن حقوق ملت ها در ماهیت و ظرفیت و پرنسیپ یک حزب و دولت فاشی اسلامی نمی گنجد. اما پیش بردن و تغییر فاز نظامی به فاز سیاسی و انحلال و خلع سلاح ” په که که” و احزاب نیابتی اش در ایران و سوریه و عراق در واقع امری بسیار بزرگ و احتیاج به جلسات متعدد و تعیین تکلیف و دادن امتیازاتی سیاسی، حقوقی و فرهنگی از طرف دولت ترکیه می باشد. احتیاج به حسن نیت جدی و خواهان بودن و به رسمیت شناختن این حق دارد که به نظر من رژیم ترکیه فاقد چنین پتانسیل سیاسی و انسانی و اخلاقی است. مسئله «خلع سلاح و انحلال» چند حزب که ٤٦ سال با شدت تمام مشغول مبارزه سیاسی و مسلحانه است و ده ها هزار از نیروهایشان را از دست داده و تا کنون دولت ترکیه از سرکوب آنها عاجز بوده، در حقیقت تاثیرات مثبت و منفی و پوزتیف و نیگاتیڤی را در کل منطقه و بخصوص روی احزاب ناسیونالیست و قومپرست کردهای منطقه خواهد گذاشت. اما عقیده ام بر این است که برای کل مردم منطقه مثمر ثمر خواهد بود. مردم کردستان ترکیه، سوریه و عراق حقیقتا از جنگ و خونریزی و آوارگی و خانه خرابی چهار دهه گذشته جنگ (په که که) و (دولت فاشیزم ترکیه) خسته و به معنی واقعی متنفر و بیزار شده اند و در همین راستا از پیام اوجلان و خلع سلاح و انحلال پ ک ک و گروه های نیابتی اش استقبال میکنند، زیرا ممکن است تا اندازه زیادی ثبات زندگی را برای آنها بر گردانده و هزاران خانواده هم بتوانند به محل زیست گذشته خود بر گشته و از آوارگی و تحقیر خلاص یابند.
اما آنچه که ما تا کنون شاید آن هستیم این است که دولت فاشیزم ترکیه تا حال کوچکترین قدم و حسن نیت در جواب به پیام اوجلان بر نداشته و تا کنون سران ترکیه فقط از زبان زور استفاده کرده اند.
رژیم فاشیزم ترکیه همیشه از موضع قدرت به مسئله حقوق ملت ها می نگرد و در هیچ برهه زمانی خواهان دادن هیچ حقی و حقوقی به دگر ملت های درون جامعه ترکیه نبوده و نیست. دولت های متلون و فاشیزم ترکیه همیشه از قدرتمندی ترکیه و تروریست نام نهادن احزاب و سازمان های که زیر بار جنایات آنها نمی روند و خواهان بدست آوردن پیش پا افتاده ترین حقوق انسانی خود هستند صحبت میکنند. در صورتیکه خود دولت ترکیه در دوران ١٦ سال حکمرانی حزب عدالت و توسعه به رهبری اردوغان به هزاران جنایات جنگی و انسانکشی و نسل کشی و ارائه کمک های مالی، آموزشی و لجستیکی از گروه های فوق ارتجاعی و تروریستی اسلامی همچو (داعش، القاعده، ارتش آزاد و تحریر الشام و …) متهم است.
نکته مهم دیگری که باید به آن اشاره کرد این است که اصلا نمایندگانی از طرف ” په که که” و “دولت ترکیه” برای پیشبرد و به انجام رساندن این پروسه به اصلاح «آشتی و دمکراسی» تعیین نشده و هیچ دولت و سازمان بین المللی که ناظر گفتگو این پروسه باشد و در نهایت آنرا گرنتی کند موجود نیست و بنظرم ترکیه اجازه چنین کاری را هم نخواهد داد. اگر نماینده په که که ” عبدالله اوجلان ” است، پس باید آزاد گردد و این پروسه را رهبری و به انجام رساند. اما نمایندگان رسمی دولت ترکیه برای به انجام رساندن این پروسه کدامند اصلا مشخص نیست در صورتیکه باید مشخص و متعیین گردد و کل مردم و دولت های دیگر هم آنها را بشناسند. در نتیجه پیام اوجلان و پیشبرد این روند و پروسه حاوی کلی ابهامات و ناروشنی است.
عزت دارابی
2025-03-04
