روز سه شنبه ۴ فوریه ۲۰۲۵ ساعت ۱۲ و۳۰ دقیقه بعدازظهر، صدای شلیک گلوله های متوالی دانش آموزان و پرسنل مجتمع آموزشی بزرگسالان “ریسبری” در شهر اوربرو در مرکز سوئد را به لرزە در آورد و یکی از مرگبارترین تراژدی ها در تاریخ این کشور را رقم زد. صدها دانش آموز و پرسنل که در این حمله مسلحانه غافلگیر شده بودند، در مقابل شلیک گلوله های مردی که سلاحهای خود را در جلد گیتاری مخفی کرده بود، هدف قرار گرفتند. این چند دقیقه وحشت تاکنون ده کشته و تعدادی زخمی بجای گذاشته است. فرد مهاجم که بنا به اظهارات بعدی پلیس معلوم شد “ریچارد آندرسون” نام دارد، بعد از این اقدام دست به خودکشی زد. دانش آموزان این مجتمع آموزشی عمدتاً افراد مهاجر تبار ۱۸ سال به بالا هستند که به آموزش زبان سوئدی در سطح بالاتر و حرفه های مختلف در این مجتمع آموزشی مشغولند.
روزنامه ها و تحقیقات پلیس نشان میدهد که ریچارد آندرسون ۳۵ ساله مجوز حمل اسلحه را داشته و انسانی بشدت تنها و قابلیت گذراندن دوران سربازی را هم نداشته است. از او بعنوان کسی که “اختلال روانی داشته و عمدتاً دارای شغل و درآمدی نبوده است”، نام برده اند. اصرار عجیبی وجود دارد که این اقدام جنبه “ایدئولوژیک” نداشته و سازمانیافته نبوده است، اما ویدئوهائی نشان میدهد که شعار “از اروپا بیرون بروید” حین تیراندازی سرداده شده است. واقعیت اینست که نفس عمل نژادپرستانه هم محصول وضعیت اقتصادی و احساس ناامنی است که زیر این پرچم ارتجاعی در جستجوی پاسخ است. این حقیقت که اداره سوسیال حقوق این فرد را قطع کرده است، فرد دچار اختلال روانی بوده است، در این واقعیت تغییری ایجاد نمیکند که جامعه و دولت مسئول این مشکلات است. هیچ فرد ایمنی با روان سالم دست به جنایت نمیزند. اینکه هدف فرد مدرسه ای بوده است که عمدتاً خارجی تبار در آن درس میخواند، باندازه کافی گویا است.
جامعه سوئد از دهه نود میلادی وارد دوره ای از بازپسگیری دستاوردهای دهه های متمادی طبقه کارگر شد. الیت پارلمان نشین در یک حمله سازمان یافته قدم بقدم امکانات رفاهی و اجتماعی مردم را از بین بردند و بدست بازار و بخش خصوصی دادند. سیاست رسمی اتحادیه های کارگری متاثر از سیاستهای حزب سوسیال دمکرات و همراهی احزاب راست، جامعه سوئد را از رفاه عمومی تهی کردند. چوب حراج زدن به مدارس دولتی و خصوصی نمودن آموزش و بهداشت و درمان، به خیابان فرستادن افرادی که دارای مشکلات روانی بودند یکی از پروژه های این دوره بود. افزایش فقر و تعمیق فاصله طبقاتی سرعت غیرقابل تصوری یافت. فشار احزاب راست و رسماً فاشیست شدت گرفت و وارد پارلمان شدند و اکنون یکی از طرفهای اصلی در سازمان دادن جامعه جدیدی هستند که حمله به حقوق محرومان، ایجاد ناامنی شغلی، افزایش خشونت و حمله به پناهندگان از ارکان اصلی سیساتهای آنهاست. سال گذشته دولت دست راستی سوئد وارد پیمان ناتو شد و بیش از پیش به یکی از متحدین جنگ در اواکرین بدل شد. سالهاست که سوئد به میدان کشمکش باندهای مافیایی و تبهکار بدل شدە است و دولت دست راستی نظاره گری بیش نیست. یافتن راە حلی برای این معضل اجتماعی که منشأ آن بخشاً فقر و بیکاری و بی افقی نسبت به آینده است، هیچگاە به مسئله جدی طبقه حاکم در این کشور بدل نشدە است. آنچه که در سوئد میگذرد بخشی از راستگرائی و رشد فاشیسم است که در اروپای امروز و جهان در جریان است.
قتل عام ده انسان بیگناه بیان این حقیقت تلخ دنیای سرمایه داری است که در ایندوران راست ترین و هارترین بخش سرمایه به یمن دمکراسی پارلمانی قدرت را در دست دارند. برای بازگرداندن امنیت به جامعه راهی جز دخالت جدی در سرنوشت جامعه وجود ندارد. فشار آوردن به دولت دست راستی سوئد، پایان دادن به سیاست ریاضت اقتصادی، مبارزە جدی علیه سیاست خارجی ستیزی دولت و گسست آشکار از رویه تاکنونی، تنها راە مواجهه با این اوضاع است.
تشکیلات خارج کشور حزب کمونیست کارگری – حکمتیست با بازماندگان و دوستان قربانیان این تراژدی و مردمی که از این فاجعه شوکه شده اند، ابراز همدردی میکند و بر مبارزه ای متحد علیه شرایط اسفباری که موجد جنایت و ناامنی است تاکید دارد. ما در این شرایط بر تقویت همبستگی انسانی، اصل مسئولیت دولت در قبال امنیت اقتصادی و اجتماعی شهروندان و مبارزه متحد با راسیسم و قوانین ضد جامعه بیش از هر زمان تاکید میکنیم.
علیه راسیسم، علیه ریاضت اقتصادی، برای همبستگی انسانی و حقوق برابر!
آزادی، برابری، حکومت کارگری!
تشکیلات خارج کشور حزب کمونیست کارگری- حکمتیست
٦ فوریه ٢٠٢٦
