دوستان گرامی:
به عقیدۀ من، ما باید کارزار خود را علیه گرایش های پاسیفیستی، پیش داوری ها و اکاذیب، مستحکم و تعمیق کنیم. لیبرال ها و دمکرات ها می گویند: «باید با هر وسیله ای به دمکراسی ها کمک کرد، به جز مداخۀ نظامی مستقیم در اروپا». اما چرا یک چنین حدّ و مرز احمقانه و مزورانه ای؟ اگر قرار است از دمکراسی دفاع شود، باید از آن در خاک اروپا هم دفاع کنیم؛ به همین ترتیب این بهترین راه برای دفاع از دمکراسی در امریکا است. کمک به انگلستان- برای خرد کردن هیتلر- به هر وسیله ای از جمله مداخلۀ نظامی، به معنای بهترین راه برای دفاع از «دمکراسی امریکایی» خواهد بود. حدّ و مرز جغرافیایی محض، نه بار سیاسی دارد، و نه نظامی.
اگر ما کارگران چیزی را شایستۀ دفاع بیابیم، آماده ایم که با ابزار نظامی از آن دفاع کنیم- هم در اروپا و هم در ایالات متحده. این تنها امکانی است که برای تضمین دفاع از آزادی های مدنی و سایر چیزهای خوب در امریکا داریم.
اما ما صراحتاً دفاع از آزادی های مدنی و دمکراسی به سبک و سیاق فرانسه را طرد می کنیم؛ یعنی این که کارگران و کشاوران گوشت و خون خود را بدهند، اما در عین حال سرمایه داران فرمان را در دستان خود متمرکز کنند. آزمایش «پوتن» باید از مرکز کارزار جنگی ما جریان پیدا کند. البته این هم مهم است که به کارگران پیشرو توضیح بدهیم که مبارزۀ حقیقی علیه فاشیسم، انقلاب سوسیالیستی است. اما ضروری تر و الزامی تر این است که به میلیون ها کارگر امریکایی توضیح بدهیم که دفاع از «دمکراسی» آن ها، نمی تواند به یک مارشال پوتن امریکایی- کاندیدهای بسیار دیگری برای ایفای این نقش هستند- حواله شود.
مقالۀ کارل اوشی در «فراخوان سوسیالیستی» به تاریخ ۱۰ اوت، بسیار خوب است. ما می توانیم به همین شکل کارزار بسیار مؤثری را علیه ویلیام گیرین و همین طور جان. ل. لوئیس- که به طور ممتد خدمت اجباری را به نفع ارتش اختیاری بردگان رد می کنند- جلو ببریم.
مؤسسۀ نظرسنجی افکار عمومی نشان داد که بیش از ۷۰ درصد کارگران مدافع خدمت اجباری هستند. این حقیقت، از اهمیت بسزایی برخوردار است! کارگران هر مسأله ای را جدّی می گیرند. اگر باید از میهن دفاع شود، پس این دفاع نمی تواند به ارادۀ دلبخواه افراد واگذار شود. بلکه باید یک رویکرد جمعی باشد. همین مفهوم واقعگرایانه نشان می دهد که چه قدر حق داشتیم پیشاپیش رویکردهای کاملاً منفی پاسیفیستی یا شبه پاسیفیستی را رد کنیم.
ما هم پای خود را روی همان زمینی می گذاریم که ۷۰ درصد کارگران گذاشته اند؛ یعنی علیه گرین و لوئیس، و با این پیش فرض کارزاری را به منظور در تقابل قراردادن کارگران با استثمارگرانش در جبهۀ نظامی پیش می بریم. شما، کارگران، مایلید که از دمکراسی دفاع و آن را تقویت کنید. ما، بین الملل چهارم، مایلیم که فراتر رویم. با این حال ما آمادۀ دفاع از دمکراسی همراه با شما هستیم، تنها مشروط به این که این دفاعی واقعی و نه خیانت به سبک پوتن باشد.
تردید ندارم که در این مسیر می توانیم پیشرفت هایی داشته باشیم.
رفیقانه،
برگردان: جهانگیر سخنور
لئون تروتسکی
ژانویه 24, 2016
