در چند روز گذشته قسمتی از سخنان کاک عبدالله در کنگره اخیرشان در فضای مجازی پخش شده است و فعالین سیاسی تا حدودی به این سخنان واکنش نشان داده اند. از یک لحاظ فراخوانی به این شکل در عالم خود و در دنیای عامیانه مثبت تلقی می‌شود گام مثبتی به این معنا که تمام مخالفین رژیم اسلامی از پراکندگی می نالند و خواهان اتحاد اپوزسیون رژیم می باشند. اما این فراخوان اشکالاتی دارد که بطور خلاصه به قسمتهایی از آن اشاره می کنم.
کاک عبدالله در این فراخوان رو به کسانی صحبت می کند که در طیف کو مه له کار و فعالیت سیاسی داشته اند و یا مشغول به ادامه مبارزه در یکی از تشکیلات‌ها یی هستند که با نام کو مه له کار می کنند و عامل این پراکندگی فعالین کو مه له را حزب کمونیست ایران معرفی می کند.
آقای مهتدی یکی از بنیانگذاران این حزب و برای سال‌های طولانی در راس رهبری این حزب بوده است و اگر به گنجینه آرشیو این حزب مراجعه شود خرواری از مقالات و مصاحبه ها ی وی را می توان بیابیم که در وصف این حزب گفته یا نوشته است واین نمی تواند ایرادی برای فراخوان او باشد بلکه می توان گفت که او اکنون مانند انزمان فکر نمیکند و از لحاظ اعتقادی تغییر پیدا کرده است و در دنیای متمدن و آزاد امروزی حق طبیعی باید برایش قایل شد.
طیف بزرگی از فعالیت کو مه له هنوز خود را کمونیست می دانند اگر حزب کمونیست را هم قبول نداشته باشند اما اعلام برائت از عقاید سوسیالیست و باور به فکر کمونیستی را در آنها نمی بینیم ،بر عکس کاک عبدالله که رسماً و علناً دوری از اعتقادات کمونیستی را بارها اعلام کرده و بر اساس همین باور است که در ائتلاف‌های جبهه راست و ناسیونالزم ایرانی برایش جا باز کرده اند ،کاری که کمتر از فعالین کو مه له قدیم هیچگاه برای خود پسندیده نمی بینند.
بنظرم آقای مهتدی خود یکی از عوامل جدایی‌های درون کو مه له در گذشته دور و در دو سه سال گذشته بوده است ،اگر تا سال دو هزار میلادی حزب کمونیست عامل تکه تکه کردن این تشکیلات عظیم توده ای بوده بعد از جدایی از این حزب ،تشکیلاتی که او با نام کومه له سازمان داد تا حال چند بار انشعاب و جدایی در درونش روی داده است.
می توان از او پرسید دلیلش چه بوده ؟در سال ۲۰۰۶ یک جدایی و منشعبین از حزب کو مه له شما با همان نام چند سالی ادامه دادند و در گرما گرم جنبش ژینا دوباره با هم اتحاد کردید و چند ماه بعد دوباره عده ای در اعتراض به عملکردهای شما راه جدایی را پیش گرفتند و با تاسف فراوان دو تن از هم حزبیهای شما در درگیری درونی خودتان جان باختند و تا به امروز هیچکدام از جناح‌های این دو کو مه له مسئولیتی بر گردن نگرفته اند.
شما باورتان به ایرانی بعداز رژیم اسلامی است که به شیوه فدرالیزم اداره شود اما حزب دیگر حق تعیین سرنوشت و دیگری چیز دیگری را برای ملت کردستان خواهان است. یکی تعیین سرکردگان رژیم پادشاهی برای نمایندگی مردم معترض قبول ندارند اما متاسفانه شما و حزبتان آنها را سرمایه ملی می دانید. یکی باور به جنبش مردمی دارد اما متاسفانه حزب شما به عملکرد امریکا و اسرائیل و اروپا چشم دوخته است.
اکثر احزاب فعال در کردستان موافق کار مشترک در عرصه هایی با هم می باشند اما حزب شما به دلیل حضور منشعبین از شما حاظر به کار جمعی نیست. بنظرم قبل از این فراخوان باید قبول کنید همه به مانند شما فکر نمی کنند و اگر هم از شما منشعب شده اند کار سیاسی و فعالیت با هر نامی را برایشان برسمیت بشناسیدو حضور آنها را در جمع احزاب محترم بشمارید.
همه باور به این داریم که تغییراتی در جامعه ایران در راه است و هر حزبی باید برای دوران پسا رژیم اسلامی خود را آماده کند ،تشکیلات خود را از لحاظ فکری برای آن دوران آماده سازد، در این راه باید رابطه وسیعتری با مردم داخل برقرار کند،تشکیلات داخل را وسعت بخشد و از تجارب فعالین کارگری و مردمی حداکثر استفاده را بکند.
اکثر رفقای قدیمی کو مه له بنظرم با توجه به شناخت از عملکرد کاک عبدالله نمی توانند در راستای فراخوان وی گام بردارند هر چند باور دارم با توجه به باورمند ماندن اکثر رفقای طیف کو مه له به آزادی و برابری راه مبارزه خود را گم نکرده اند ولی این را باور دارم که بیشترشان در این زمان به مانند کاک عبدالله در کار سیاسی فکر نمی کنند.
رحمان محمدی۱۶/۱۲/۲۰۲۴
