اتحادیه فلزکاران آلمان اعلام کرد که در روز دوشنبه بیش از شصت و پنج هزار از کاراکران فولکس واگن دست به اعتصاب زدند. تنها در مرکز تولیدی ” برانشویگ” نود و پنج در صد کارگران دست از کار کشیدند. طبق گفته نماینده کارگران وضعیت در همه مراکز دهگانه تولیدی فولکس واگن نیز مشابه بود.
اتحادیه فلزکاران و شورای سرتاسری کارگران یک هفته پیشتر پیشنهاد مشترکی را به کارفرما ارائه دادند که طبق آن برای دوسال افزایش مزدی را که بر مبنای قراردادهای جمعی در سایر رشته های صنعتی پذیرفته شده است را به مثابه سهمیه کارگران در یک صندوق مالی ذخیره کنند که مبلغی معادل یک و نیم میلیارد یورو می شود. مدیران نیز از افزایش حقوق و درآمدهایشان صرفنظر کرده و آنرا در همین صندوق ذخیره کنند و در این بستر کمپانی بتواند سرمایه گذاری لازم را برای خروج از وضعیت بحرانی کنونی بیابد. این پیشنهاد با مخالفت نزدیک به نیمی از کارگران روبروست. برای کارگران شرکت های تابعه این پیشنهاد به هیچوجه قابل قبول نیست. آنان خواهان افزایش هفت درصدی مزد هستند. “لارس هیرسکورن” نماینده کارگران در مرکزی تولیدی “برانشویگ” در جلو درب کارخانه در مصاحبه با خبرنگاران اعلام کرد که بیشتر کارکنان در بخش های لجستیکی دستمزدی دریافت می کنند که آنها را مجبور به دریافت کمک هزینه مسکن و مراجعه به نهادهای حمایتی کرده است.
پیشنهاد کارفرما اما اوج بیشرمی بود . آنان اعلام کردند که علاوه بر لغو قراد بیش از سی ساله اتحادیه و کارفرما مبنی عدم بیکارسازی، خواهان کاهش ده درصدی مزد کارگران بوده و همزمان هیچ ضمانتی که برخی از مراکز تولیدی بسته شده و کارگران بیکار شوند را ، نمی دهد.
اعتصاب روز دوشنبه در سایه برنامه های کاهش بودجه از سوی مدیریت فولکس واگن صورت گرفت. این برنامه ها شامل تمامی کارگران فولکس واگن و شرکت های های تابعه بود که تحت قرارداد جمعی فولکس واگن کار می کنند. طبق گفته نماینده مذاکره کننده کارگران در روز دوشنبه در هر شیفتی کارگران دو ساعت دست از کار کشیدند. هر چند که این اعتصاب ضربه کوچکی نبود اما ” فقط یک هشدار” بود و اگر فولکس واگن به خواسته های حداکثری خود ادامه دهد، وضعیت بدتر خواهد شد.”دانیلا کاوالو”، رئیس شورای مرکزی کارگران فولکس‌واگن، در سخنرانی خود بین کارگران در “ولفسبورگ” بر تضاد بین سرمایه و کار تأکید کرده و به مبالغ هنگفتی اشاره کرد که سهامداران اصلی مانند “پورشه و پیچ” طی ده سال گذشته دریافت کرده‌اند. او توضیح داد که یک کارگر عادی برای به‌دست آوردن چنین مبلغی باید 100 هزار سال کار کند. با این حال، درخواست او تنها این بود که در شرایط سخت مالی، همه سهم خود را به عدالت انجام دهند، نه فقط کارگران .
