جامعه را با سرکوب و کشتار نمیشود مرعوب کرد!( یادداشت روز)
وقتیکه آهو دریایی دانشجوی بیست و اندی ساله علوم تحقیقات دانشگاه آزاد، دیروز ۱۲ آبان ۱۴۰۳ برابر با دو نوامبر ۲۰۲۴ در دفاع از آزادی و منزلت خویش و همنوعانش سر فرود نیارود و در برابر مزدوران و اساتید نان به نرخ روزخور دانشگاه ایستاد، و مورد ضرب و شتم قرار گرفت! وقتیکه در اعتراض به این تعرض افسار گسیخته، نیمه عریان با سربرافراشته و با افتخار ارعاب حکومتی را پس زد، و در میان جمعیت پیرامونش رژه رفت؛ نشان از اینست چهل و شش سال تلاش مزبوحانه انگلهای حافظ وضع موجود، و بخشی از اساتید مزدور حکومتی جهت پادگان کردن دانشگاه با اعتراض و اعتصاب بی وقفه جوانان پرشور زن و مرد همه و همه دود هوا شده است؛ وقتکیه سرکوبگران میخواهند افق مبارزه برای آزادی زن را به چهارچوب صرفا پوشش محدود، و قوانین ضد انسانی و متحجرانه را به زنان اعمال کنند، و زنی از جنس زنان میدان انقلاب دوباره با قامتی استوار و بی محابا در برابر دیدگان اراذل و اوباش، رهایی بی قید و شرط را برای تماشاگران سان می رود، نشان از آن دارد، همه ارزشهای رژیم ارتجاعی را به زیر میکشد، و رساتر از همیشه فریاد می زند:« این سنگر سالهاست فتح شده و دیگر قابل باز پس گرفتن نیست!». با ضرب و شتم سهل است با چوبه دار و به گلوله بستن هم نمی توانید جامعه و دانشگاه را به عقب برگردانید! رژیم ایران هراس و وحشت اصلیش از همین جدال سازش ناپذیر موجود در جامعه است که چهل و اندی سال پیش از کارخانه، کارگاه، دانشگاه، مدرسه و خیابان و میادین شهرها شروع شده است و کماکان با مبارزه هر روزه و اعتصاب و اعتراض و خیزشها بقای ننگینش را تهدید میکند!
آهو دانشجویی آزاده علیه مناسبات تبعیض آمیز و ضد زن و ضد آزادی و برایریست و باید فوری و بدون قید و شرط آزاد گردد.
–
ناصر بابامیری
