پرسش:
اگر به تظاهرات
برویم حماس این حمایت ها را به حساب خودش واریز می کند و اگر نرویم اسرائیل میدان را خالی می بیند و بیشتر هار می گردد . پس چه کار باید کرد ؟
پاسخ مازیار رازی:
دوست گرامی، مساله ای
این وضعیت را کمی به ظاهر پیچیده نشان می دهد این است که از یک سو مردم بی گناه فلسطینی در حال قتل و عام شدن توسط دولت راستگرای اسرائیل (با حمایت دولت آمریکا) شده است، و از سوی دیگر، رهبری همان مردم بیگناه که در حال کشته شدن هستند، یک رژیم ارتجاعی و مرتبط به رژیم ارتجاعی جمهوری اسلام هستند. در این موارد موضع ما به عنوان مارکسیست های انقلابی روشن است: ما در کنار توده های مردم قرار می گیریم و نه تنها دولت اسرائیل بلکه مهم تر از آن امپریالیزم آمریکا را محکوم می کنیم. اما در عین حال در کنار آن توده ها نقش ارتجاعی رهبری شان را هم گوشزد می کنیم. به آنها می گوییم که باید به اتکا به خود سرنوشتشان را بدست بگیرند و به رژيم ها سرمایه داری و ارتجاعی متکی نباشند. به آنها می گوییم که زحمتکشان سایر کشورهای مجاور از متحدان آنها هستند و نه دشمنانشان. به آنها می گوییم که با آن دسته از جوانان و کارگران اسرائیلی که از آنان حمایت می کنند و حتی زندان و سرکوب می شوند، متحد شوند و کل مردم یهودی در اسرائیل را به علت سیاست های صیهونیستی و ارتجاعی حکومتشان محکوم نکنند. ما در اینجا در سطح تیلیغاتی خواهان جبهه سومی هستیم. جبهه توده های زحمتکش عرب و اسرائیلی علیه دولت های ارتجاعی شان.
چنانچه این جنبه از تبلیغات را اشاره نکنیم و سیاست روشنی در مورد رژیم های ارتجاعی خود فلسطین اتخاذ نکنیم، حق با شماست، خطر این وجود دارد که خود آلت دست رژیم حزب الله قرار بگیریم. اما در عین حال این را باید توجه کنید که وقتی که مردم بی گناه در حال قتل و عام شدن هستند مساله اصلی و عملی ما قطع قتل عام ها توسط دولت اسرائیل و آمریکا ست. در عین حال ما هیچگاه در کنار توده های فلسطینی نباید از ماهیت رژیم های آنها حمایت کنیم.
از آنجا که اکثر ما در خارج از فلسطین هستیم و در کشورها اروپایی یا آمریکا شمالی هستیم می توانیم این کار را در تظاهرات خیابانی انجام دهیم. می توانیم صف مستقل خود را علیه اسرائیل در کنار حامیان فلسطینی ها داشته باشیم. با پرچم خودمان می توانیم طاهرا شویم و زیر پرچم حماس نرویم. اما این موضوع اگر در درون منطقه فلسطین که در حال جنگ با اسرائیل است کمی دشوارتر است. در این موارد اگر نیرو داشته باشیم که باید همین سیاست صف مستقل را ایجاد کنیم. اما اگر صرفا تعداد معدودی باشیم باید کارمان در سطح تبلیغاتی قرار گیرد. و همین موضع را تبلیغ کنیم. مثلا شعارهایی مانند: دست های رژیم صیهونیستی از فلسطین فورا کوتاه! اتحاد زحمتکشان عرب و یهودی علیه دولت های سرمایه داری! توده ها فلسطینی برای مقابله با اسرائیل باید مسلح شوند! (این مطالبه مهم است چون حماس سلاح هایی را که در دست دارد و از رژیم جمهوری اسلامی می گیرد فقط در دست اعضای خود متمرکز می کند، و مردم عادی تنها با سنک و کلوخ از خود دفاع می کنند، در صورتی که می تواند سلاح را میان جوانان فلسطینی و مردم عادی هم پخش کند، این را را نمی کند زیرا چنین کاری می تواند منجر به خطر افتادن موقعیت خودش پس از آتش بس یا قطع حملات نظامی اسرائیل شود). این نوع مطالبات و مطالبات نظیر آن در خود فلسطین می تواند صف مارکسیست های انقلابی را در مقابل اسرائیل از رهبران ارتجاعی حماس جدا کند.
