اعتصاب عمومی شکوهمند ۲۵ شهریور ۱۴۰۳ برگ زرین دیگری به تاریخ پر افتخار جنبش انقلابی کوردستان افزود. جنبش انقلابی کوردستان از دل انقلاب ۵۷، کوچ تاریخی مردم مریوان، راهپیمایی حمایتی و اعتراضی دیگر شهرهای کوردستان، تشکل شوراهای انقلابی شهر و روستا، ایجاد سازمان‌های تودهای-طبقاتی کارگران، زنان، دانش‌آموزان، دهقانان، معلمان و بیکاران، نوروز خونین سنندج و نهایتا از دل مقاومت مسلحانه‌ی توده‌های انقلابی کوردستان سربرآورد. در جریان مقاومت مسلحانه‌ی مردم کوردستان که آوازه‌اش همچون سنگر انقلاب ایران شهرت یافت به جز پیشمرگان کومه‌له دهها تن از انسان‌های آزادی‌خواه و اعضای سازمان‌های کمونیستی سراسر ایران از جمله رفقای سازمان فدائیان، پیکار، اتحادیه‌ی کمونیست‌ها، اتحاد مبارزان کمونیست و دیگر سازمان‌ها و کمونیست‌های منفرد به دور از هر گونه توهمی نسبت به مذاکره‌ی مخفیانه با ضد انقلاب سرکار آمده، با اتکا به نیروی لایزال توده‌های کار و زحمت و به دور از هرگونه دخیل بستن به دخالت‌های جنایتکارانه‌ی امپریالیسم جهانی و قدرت‌های ارتجاعی در منطقه، قاطعانه و با حفظ استقلال طبقاتی در راه آرمان سوسیالیستی فداکارانه جانبازی کردند. همانطور که از محتوای سازش ناپذیر و رادیکال این جنبش پیدا است، پرچم رهبری جنبش انقلابی کوردستان در دست کمونیست‌ها است. راهکار کمونیست‌ها برای پایان دادن به ستم طبقاتی، ستم ملی، ستم جنسیتی و دیکتاتوری و اختناق حاکم نه از مسیر کودتا یا سهم خواهی و وابستگی به جنگ‌های نظامی و قدرت های سرمایه‌داری، بلکه از مسیر به پیروزی رساندن انقلابی می‌گذرد که ریشه‌های ستم و سرکوب و استثمار را خشک می‌کند. اگر در تاریخ ۴۵ ساله‌ی حاکمیت ارتجاع و سرمایه این جنبش فراز و نشیب‌های بسیاری را از سر گذرانده اما هیچ سنگری را بدون مقاومت جانانه و بدون تحمیل هزینه‌های سنگین سیاسی و نظامی به دشمنان آزادی و برابری از دست نداده است. همین استقامت و واگذارنکردنِ هزیمت‌طلبانه‌ی سنگرها بوده که بذر مقاومت سرافرازانه را در زمین پربار کوردستان انقلابی کاشته است؛ بذری که هر بار در شرایطی جدید نفسی تازه کرده و با قدرت و نیروی تسخیرناپذیر جوانه زده است. این‌ها وجه تمایز و خصلت نمای بخش انقلابی جنبش کوردستان بوده‌اند و مبارزات مردم انقلابی کوردستان ریشه در چنین تاریخ پر فراز و نشیبی دارد. تاریخی، که نه با کسب پیروزی در یک میدان به سرمستی و ساده‌اندیشی در برابر حاکمان سرمایه دچار گردیده و نه با شکست‌های مقطعی اسیر ناامیدی و سرخوردگی شده است. همین واقعیات نشان می‌دهد که چرا به رغم لشکرکشی‌های متعدد سپاه اسلامی تا دندان مسلح، فریبکاری اصلاح طلبان حکومتی، تحمیل ستم مضاعف ملی و فقر روزافزون بر مردم کوردستان و به رغم کارشکنی‌ها و فرصت‌طلبی‌ها و تسلیم‌طلبی‌های جناح بورژوازی و بخش ناسیونالیستی جنبش کوردستان، پتانسیل عظیم جنبش انقلابی همچنان در حال رشد و اعتلا است. مقاومت، به رغم عقب‌نشینی‌های گاه و بیگاه و اجتناب ناپذیر، رمز پایداری این جنبش بوده است. مردم زحمتکش کوردستان تاکنون این خصلت‌ها و پتانسیل‌ها را مثل مردمک چشم حفظ کرده‌اند و از دل همین ظرفیت‌های رادیکال است که خیزش انقلابی زن زندگی آزادی در کوردستان متولد می‌شود، تودهای می‌گردد، به سراسر ایران سرایت می‌کند و بعد از دو سال رمز پایداری و همبستگی با جنبش انقلابی در سطح سراسری را واژه به واژه هجی می‌کند.
_
نیما مهاجر
۲۵ شهریور ۱۴۰۳
زنده باد جنبش انقلابی کوردستان
زنده باد سوسیالیسم زنده
باد کومه‌له
