بی توجهی مسئولان قضایی و زندان نسبت به وخامت وضعیت سلامتی سه عضو زندانی سندیکای کارگران شرکت واحد
رضا شهابی، داود رضوی و حسن سعیدی سه عضو سندیکای کارگران شرکت واحد که دوران محکومیت ۵ ساله حبس به دلیل فعالیت‌های سندیکایی و کارگری را در زندان اوین می‌گذرانند به دلیل بی‌توجهی مسئولین قضایی و زندان اوین نسبت به ادامه درمان‌شان، در شرایط جسمانی وخیم بسر می‌برند.
رضا شهابی به دلیل جراحی‌های مهره‌های گردن و کمر در دوره حبس قبلی، به رغم تایید پزشکان زندان و بیمارستان طالقانی مبنی بر ضرورت جراحی فوری و اورژانسی گردن و تاکید خطرات جدی و جبران ناپذیر در صورت عدم جراحی، با وجود درد شدید در ناحیه گردن و با فشار خون بالا همچنان بلاتکلیف برای مرخصی پزشکی و جراحی در بیمارستان می‌باشد. رضا شهابی در تاریخ ۲۲ اردیبهشت ۱۴۰۱ بازداشت گردید و‌تاکنون حتی از یک روز مرخصی پزشکی نیز برخوردار نبوده است.
داود رضوی با توجه به ۶۳ سال سن و داشتن بیماری‌های گوارشی و چشم و زانو همچنان از عدم ادامه درمان و رسیدگی پزشکی رنج میبرد. داود رضوی در تاریخ ۵ مهر ماه ۱۴۰۱ بازداشت شد. از آن تاریخ با وجود تشدید مشکلات گوارشی و خونریزی معده، و ابتلا به مشکلات بینایی و زانو درد و آرتروز از هرگونه مرخصی پزشکی محروم بوده است.
حسن سعیدی به دلیل بیماری لثه و دهان اکثر دندانهای خودش را در زندان از دست داده و به دلیل بی‌توجهی زندانبان نسبت به رسیدگی به درمان دندان‌هایش دچار مشکلات سوء هاضمه نیز گردیده و نیاز فوری به درمان دندان‌هایش خارج از زندان دارد. حسن سعیدی از تاریخ ۲۸ اردیبهشت ۱۴۰۱ تا کنون بدون بک روز مرخصی، حتی بدنبال تصادف شدید فرزندش، در زندان بسر میبرد.
این سه کارگر زندانی و اعضای قدیمی سندیکای کارگران شرکت واحد به دلیل دو دهه پافشاری بر دفاع از حقوق کارگران با پرونده‌سازیهای کذایی به حبس‌های ناعادلانه‌ی بلند مدت محکوم شده‌اند. در دوران بازداشت مدتهای طولانی در انفرادی و‌تحت بازجویی قرار داشتند و در بیدادگاههای ضدکارگر به حبس و محدودیتهای ظالمانه محکوم شدند و دادگاه تجدید نظر نیز عینا همان احکام را تایید نمود.
سندیکای کارگران شرکت واحد ضمن ابراز نگرانی شدید از وضعیت وخیم جسمانی سه عضو زندانی‌اش رضا شهابی، داود رضوی و حسن سعیدی، خواستار مرخصی پزشکی فوری برای آنان می‌باشد، سندیکا همچنین خواستار خاتمه دادن به پرونده سازی و لغو احکام زندان علیه این سه عضو زندانی خود و آزادی بی‌قید و شرط آنان و هجنین دیگر کارگران، معلمان و دانشجویان زندانی و کلیه زندانیان سیاسی و عقیدتی می باشد.
به امید برقراری عدالت در ایران و سراسر جهان،
سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه
۱۸ بهمن ۱۴۰۲
