توطئهٔ سرمایه داران و تهاجم پاسداران ضد خلقی به کارگران کارخانهٔ ایرانا، اولین شرکت تولید کننده کاشی دیواری در سال ۱۳۵۸.
برگرفته از: خبرنامه کومه له.
شمس الدین امانتی ۲ / ۱ / ۲۰۲۴.
در روز چهارشنبه ۱۵/ ۱۲/ ۵۸، حدود ۱۷۰۰ کارگر کارخانهٔ ایرانا، دست به اعتصاب زدند. اینبار هم اعتصاب کارگران به خاطر زورگویی و شیادیهای کارفرما و حامیان و گماشتگان شان صورت گرفت. سرمایه داران در این کارخانه برای صورت قانونی دادن به اعمال ضد انقلابی و ضد کارگری، شورائی از نوکران خود بنام شورای اسلامی کارگران بوجود آورده اند. سالهای گذشته با وجود قانون ضد کارگری رژیم سابق، سود ویژه و عیدی به کارگران می دادند. اما امسال سرمایه داران با کمک شورای فرمایشی می خواستند سر کارگران کلاه بگذارند.
آنها سود ویژه ای را که می بایستی به کارگران دهند، به دو قسمت تقسیم کرده و در نظر داشتند قسمتی را بنام عیدی به آنها بدهند و به این وسیله می خواستند کارگران را از عیدی محروم كنند. کارگران مبارز و آگاه کارخانه شدیدا با این حقهٔ جدید به مبارزه برخاسته اند، مدیرعامل و اعضاء شورای اسلامی کارگران را به گروگان گرفتند. کارگران خواستهای خود را كه شامل (۱۲) ماده بود اعلام کردند که مهمترین آنها عبارتند از:
۱- انحلال شورای فرمایشی موجود ۲- تأسیس شورای واقعی کارگران ۳- انحلال کمیته داخلی کارخانه (كه برای سرکوب کارگران تشکیل شده است) ۴- پرداخت سود ویژه واقعی ۵- بازگشت کارگران اخراجی. طی مدت ۲۴ ساعت اعتصاب، کارهای کارخانه بکلی خوابیده بود، تا اينكه روز جمعه پاسداران کمیتهٔ ایران ناسیونال، پاسداران کمیتهٔ دپو، سپاه پاسداران تهران کمیته مرکز و پاسداران ابوشریف کارخانه را محاصره کرده و شروع به تیراندازی کردند. آنها سپس وارد کارخانه شده و ۲۱ نفر از کارگران را دستگیر کردند.
روز شنبه نمایندگان کارگران برای حل و فصل قضیه به نخست وزیری می روند. عصر همان روز افراد کمیته دپو و نیروهای سرکوبگر سپاه پاسداران در حالی که دو تانک آنها را همراهی می کرد به کارگران حمله می کنند و سرمایه داران دستگیر شدهٔ همدستشان را آزاد می کنند.
جنایتکاران کمیته دپو و پاسداران ضد خلقی در این حمله علاوه بر تیراندازی هوایی و زمینی از گاز اشک آور نیز استفاده کردند. نمایندگان کارگران در نخست وزیری با مقامات به توافق میرسند که یک هفته کارخانه تعطیل شود تا خواست کارگران رسیدگی شود. اما هنگامی که نماینده های کارگران به کارخانه بر می گردند و موضوع را با کارگران در میان می گذارند. کارگران آن را قبول نمی کنند و نمایندگان را متهم به سازش می کنند و در نهایت کارخانه از روز یکشنبه تعطیل شد.
سپس این کارخانه در سال ۱۳۵۹، با تصویب «قانون حفاظت و توسعه صنایع ایران»، به دستور «دادگاه انقلاب» مصادره و بکلی تعطیل شد و کارگران آن بیکار شدند. توطئهٔ سرمایه داران، شوراهای فرمایشی و حمله پاسداران هیئت حاکمه برای سرکوب کارگران، زحمتکشان و خلق های تحت ستم نشان دهندهٔ ماهیت ضد انقلابی رژیم ارتجاعی – مذهبی حاکم بر ایران است.
