درروز های گذشته، به موازات اعتراضات مستمر و منظم بازنشستگان تامین اجتماعی، کشوری و لشکری که کف خیابان ها را به محل تجمع اعتراضی و بیان مطالبات مستقل خود تبدیل کرده اند، موج دیگری از اعتراضات بخش های مختلف کارگران شاغل در نفت، پتروشیمی، معدن و فولاد و نیزبیمارستان ها با دادن شعار واعلام مطالباتشان براه افتاد و صدای خود را در جامعه رساتر کردند. چنین روندی در شرایط اجتماعی ایران با توجه به وضعیت زندگی و معیشت اکثریت جامعه و وجود درد مشترک، در صورت متشکل شدن بخش های مختلف در محل کار و نیز اتحاد آنها در کف خیابان قادر خواهند بود به چنان نیرویی اجتماعی تبدیل شوند که شرایط سیاسی جامعه را تابعی از خود کرده وآحاد کارگران را به صورت طبقه ای متشکل درآورند. طبقه ای که سیاست های سرمایه داری را به عقب می راند و توده های جامعه را در مسیرمبارزه برای رفاه و آزادی اجتماعی سازمان خواهد داد.
از دهه هشتاد شمسی، با اجرای سیاست های جهانی سرمایه داری در ایران که توسط بخش های مختلف سرمایه داری و با اشکال گوناگون صورت گرفت، بخش های مختلف کارگران در صنایع نساجی، معادن، حمل و نقل، کشت و صنعت، آموزش و بهداشت و خدمات و نفت، گاز، پتروشیمی و فولاد بمرور و بنا به شرایط معیشتی وتامین هزینه های زندگی دست به اعتراض زدند و مبارزه خود را به فراخور امکان درهرمحل به اشکال مختلف سازمان دادند. تجربه مبارزات و اشکال متنوع سازماندهی با اتکا به نیروی اجتماعی خود در میان بخش های مختلف کارگران، فضای اجتماعی و به تبع آن سیاسی جامعه راتحت تاثیر قرارداد و شرایط را برای انواع خیزش های اجتماعی نیز فراهم کرد.
هم خیزش های توده ای تاکنونی که با توجه به تناقضات پیچیده اجتماعی رویداد و هم اعتراضات اجتماعی به شرایط معیشت و زندگی بخش های مختلف کارگران در ایران که در موج اعتراضات جاری در ایران نیز بازتاب یافته است، خاطر نشان می سازد که بدون تشکل یابی در محل کار و زندگی و بدون اتحاد بخش های مختلف از طریق تشکل های آنان تغییرات اساسی در روند مبارزه برای تامین رفاه و آزادی در ایران متحقق نخواهد شد. ما همراه با دیگر تشکل هایی که در این امر خطیر خود را مشترک می دانند از هیچ گونه فعالیتی برای تحقق آن دریغ نخواهیم کرد.
نهادهای همبستگی با جنبش کارگری در ایران ــ خارج کشور
آبان ۱۴۰۲ ــــ نوامبر ۲۰۲۳
